به آهستگی..

من، گاهی و گاهی بیبشتر از گاهی، فکر می کنم که اگر هستم؛ اگر در یک زمان و مکان خاصی هستم، نه به خاطر خودم بلکه به خاطر دیگرانه..انگار که من ابزاری باشم در خدمت بقیه. نه که این دیگران در حال استفاده از من باشن؛ نه. جهان/هستی/ یونیورس در حال استفاده از منه تا دیگرانو به جاهایی که باید برسونه..