دلمان برای کار همایونی مان بسیار تنگیده بود. خوشحالیم که زندگی به حالت نرمال برگشته.
۰ نظر
۲۹ دی ۹۵ ، ۲۰:۱۴
و گاهی باید انقدر صدای موزیکت رو بلند کنی تا نتونی صدای فکر کردن خودتو بشنوی.
مهم نیست پل‌ها را
از کدام سوی‌ِ رودِ بزرگ بنا می‌کنند
ما به آب خواهیم زد
ما از پرده‌هایِ تو در توی‌ِ این تقدیرِ مزخرف عبور خواهیم کرد...
سید علی صالحی
من، گاهی و گاهی بیبشتر از گاهی، فکر می کنم که اگر هستم؛ اگر در یک زمان و مکان خاصی هستم، نه به خاطر خودم بلکه به خاطر دیگرانه..انگار که من ابزاری باشم در خدمت بقیه. نه که این دیگران در حال استفاده از من باشن؛ نه. جهان/هستی/ یونیورس در حال استفاده از منه تا دیگرانو به جاهایی که باید برسونه..