به آهستگی..

ولیعصر رو آروم میام پایین. خوبم. آرومم. رفقای قدیمی رو دnیم بعد مدت ها.  مغازه ها و دستفروشا و شلوغی رو رد می کنم با خستگی و لبخند..... بعد از مدت ها وقت دارم که بدون دغدغه و عذاب وجدان، به چیزای کوچیک و کم اهمیت فکر کنم. فکر می کنم به اینکه می تونم برای «ب» چه کادوی هیجان انگیزی بخرم. به اینکه روز دفاع باید چی بپوشم. به اینکه چه خوشحالم که پاییز داره از راه میاد و من میتونم از این به بعد کلی پیاده روی کنم...