به آهستگی..

از اون  شباییه که می طلبه دراز بکشم کف این اتاق و برای هفت هشت ساعت مداوم گریه کنم..اما باید بشینم پشت این کتابای لعنتی.. این که ادم حتا گریه کردنش رو هم باید به تاخیر بندازه به طرز گریه آوری مسخره اس! مهم نیست.. هایده گوش می کنم و به دل سوزوندن برای خودم ادامه میدم!