به آهستگی..

الف داشت از خاطرات جنگ لبنان می گفت. هزار و نهصد و نود و خوردی. شاید هم هشتاد. از زنان لبنانی که صبح به صبح بلند می شدن، شیشه های شکسته از جنگ و درگیری رو جارو می کردن و بر می گشتن به زندگی. به غذا پختن. به تربیت بچه هاشون. به کار کردن.