2047
يكشنبه, ۳۰ خرداد ۱۴۰۰، ۱۰:۰۱ ب.ظ
در این ایده و فکر که بالاخره بعد از این همه وقت می تونم جایی "مستقر" شم که نه تنها من بلکه بقیه هم به عنوان "خونه" به رسمیت بشناسندش، آرامش عجیبی وجود داشت. من، برای اولین بار در زندگیم، عاشق این ایده شده بودم.
در جهان من، عمر رویاها هم کوتاه شده. حتا وقتی فقط توی سر آدم ان.
۰۰/۰۳/۳۰