به آهستگی..

فکر می کنم امروز برای اولین بار بعد از نزدیک به چهار ماه متوجه شدم چه اتفاقی افتاده. من افسرده نیستم. غمگینم. آشفته ام اما از همه مهم تر، عصبانیم. انقدر عصبانی که تا الان نمی فهمیدم که چقدر عصبانیم. این خشم تا الان داشته خودشو به شکلای مختلف نشون می داده و من نفهمیده بودم چرا..الان می فهمم. من انقدر عصبانیم که می تونم زیر این عصبانیت خرد بشم.