به آهستگی..

 ما در شریک شدن جهان مون- جهانی که فقط خودمون توش زندگی می کنیم و اتفاقن و در کمال تعجب دوستش هم داریم- با دیگران همیشه شکست خوردیم. همیشه. با این همه دست از تلاش برای نشون دادن این جهان به دیگران برنداشتیم و هر بار مثل یه مخترع مغرور پز حهانمون رو به دیگران دادیم و هر بار، درست موقع آزمایش همگانی، جهانمون دست از زیبا و دوست داشتنی بودن برداشته.