309

حیران دست و دشنه زیبات مانده ام کاهنگ خون من چه دلاویز می کنی!

308

what will you  do, when the war is over?!

307

دو نقطه اَتساین!

306

برای خمره های عسلی که در رف ها شکسته اند..

305

من که هیچوقت برای هیچ چیز و هیچ کس کافی نیستم.

304

به این روزا نگا می کنم و از خودم می پرسم من کجام پس؟!چرا همه اینجا هستن به جز من؟!

303

من واقعا اعصابم کشش  تولد نداره خداوکیلی!

302

سیمام قعطه.

301

امشب؛از اون شباست..

300

در نیست           راه نیست  شب نیست             ماه نیست نه روز و             نه آفتاب، ما  بیرون زمان              ایستاده‌ایم با دشنه‌ تلخی  در گرده‌های‌مان. هیچکس          با هیچکس                    سخن نمی گوید. که خاموشی             به هزار زبان                        در سخن است در مردگان خویش                  نظر می‌بندیم                          با طرح خنده‌ئی ، ونوبت  خود را انتظار می‌کشیم بی‌هیچ  خنده‌ئی ! شاملو