به آهستگی..

امروز توی تاکسی وسط شلوغ پلوغی ذهن من، یهو یه بوی عطری اومد و منو یاد یه دوست قدیمی انداخت. یک جور دلتنگی - که اصلن راست کار  من نیست- یهو اومد بیخ گلوی منو گرفت. میتونستم تو اون لحظه بیش از هر چیز  و هر کس دوستش داشته باشم. می تونستم تو اون لحظه همه روزهای با هم بودنمونو حس کنم. می تونستم تو اون لحظه چشمامو ببندم و ببینمش کنارم. می تونستم تو اون لحظه همه زمان نبودنشو یکجا حس کنم. می تونستم تو لحظه دوباره و دوباره و دوباره حالی رو داشته باشم که موقع رفتنش داشتم. 

دلتنگی؛ امروز، شاید برای اولین باز نفسمو بند آورد.