377

بیهودگی.

376

آی عشق...چهره آبیت پیدا نیست..

375

من- شبیه مادربزرگ های قصه - از اینکه می بینم ادم هایی که رو به رویم ایستاده اند، شادند، ته دلم ضعف میرود از خوشحالی.

374

یعنی فقط دانشجوی غریبی مثل من میتونه بره بشینه ردیف اول کلاس، با جدیت شروع کنه به جزوه نوشتن و سوال پرسیدن از استاد، بعد هنوز بیست دقیقه از کلاس نگذشته با یه تک زنگ طوری از کلاس و حتا دانشگاه- به مدت یک هفته- بپره بیرون که انگار هیچ وقت اسم هیچ کلاس و درسی به گوشش نخورده! و تازه وقتی استادو تو حیاط می بینه یک احوالپرسی گرم هم باهاش بکنه!

373

وقتی می بینی خودت داره کلافه‌ت می کنه، از خودت پاشو، خودت باشو، سفر کن با خودت.

372

دلم میخواد از دست یکی عصبانی باشم. اما کی به جز خودم؟

371

همیشه فاصله ای هست.  توی همه زندگی من همیشه  فاصله ای بوده؛ من این ور شیشه ایستاده بودم و به زندگی که اون ور شیشه داشت اتفاق می افتاد، نگاه می کردم. بین من و دنیا همیشه فاصله ای بوده.  خیلی نزدیک بودم به همه چیز. خیلی دور بودم از همه چیز.

370

تماشای باریدن برف از پشت شیشه.

369

قلبم در حال انفجاره.. اینو شب ها وقتی دراز کشیدم تو این تخت با این سقف کم ارتفاع-که به طرز کنایه آمیزی شبیه قبره- خیلی خوب می فهمم.. این تجربه ها و این نعشی که ازشون تو روح آدم باقی می مونه هیچ وقت نمیذارن آزادی واقعی رو حس کنه!

368

سر بچرخونی مسیر رو بروتو باختی!