باید به جهان سکوت برگردم.
باید یه راهی باشه که بتونم برگردم به روزهایی که هر ثانیه، همه ثانیه‌ها، نیاز به پر شدن با صدا نداشتن؛ خیلی وقته که همه ثانیه‌ها نیاز به پر شدن با صدا دارن. نه به پر شدن با معنا؛ صرفاً به پر شدن با صدا...
من یک روزی باید یک کتابی بنویسم با این عنوان که « چطور نمیریم؟». بعد باید توی این کتاب عجیب و غریب بنویسم چطور این بعد از ظهرهای غمگین و خسته رو اینطور سر این کارهای بی اندازه بی اهمیت و بی اندازه بی روح حروم کردم بدون اینکه از ملال بمیرم یا از بطالت خودکشی کنم.
هر چند که کتاب طولانی از آب در نمیاد.